Ian Retallack rijdt
tegen kanker
Op Fraser
Station, 100 kilometer
van Norseman op de Nullarbor route in West Australië, staat een opvallende
huifkar, niet voor de sier, maar kennelijk onderweg van ergens naar
wie-weet-waar. ‘Who drives the wagon?’ vraag ik aan het gezelschap rond de
huifkar. Een korte gedrongen man van middelbare leeftijd meldt zich. Een
verweerd buitengezicht, niet iemand die veel achter een bureau heeft gezeten.
Dit is zijn verhaal. Vertel het verder als je het de moeite waard vind.
|
De twee PK huifkar van Ian Retallack. |
|
Ian met paard, dan is hij gelukkig... |
Ian Retallack
komt uit Wagin, West Australië, een klein stukje onder Perth. Daar is hij 2,5
maand geleden vertrokken met zijn huifkar, zijn twee paarden Mattnamars Band
(Matt) en El-Padrino (Paddy) en de hond Russ. Ongeveer 1000 kilometer tot
hier, maar dit is pas het begin. ‘Ik wil helemaal rond Australië rijden, zoveel
mogelijk langs de kust, ruim 15.000 kilometer’ vertelt Ian. ‘Mijn doel is om
zoveel mogelijk geld in te zamelen voor onderzoek naar kanker’. Nee, hij lijdt
zelf niet aan kanker -voorzover je zoiets kunt weten- maar zijn moeder is na
een hele harde strijd aan kanker overleden. Dat is zijn inspiratiebron. ‘Het
geld gaat naar de Cancer Council of Western Australia (http://wa.cancercouncilfundraising.org.au/personalPage.aspx?RegistrationID=621703),
een miljoen dollar als de reis klaar is’. Geen gebrek aan ambitie, dat is
duidelijk.
|
De avond voor vertrek. Bij een auto draai je het sleuteltje om als je weg wilt, maar bij een paard is het niet zo simpel. Hoefverzorging voor de reis van morgen! |
|
Om vijf uur is Ian al druk bezig met zijn paarden. |
|
Paardenhoeven en asfalt verdragen elkaar niet erg goed, daarom krijgen de paarden 'schoenen' aan. |
|
De hond Russ houd de boel een beetje in de gaten. |
Na een paar dagen
rust op Fraser Station gaat Ian de volgende dag weer verder. Als ik om vijf uur ’s morgens wat foto’s ga
maken van het vertrek, is Ian al een uur bezig met het klaarmaken en optuigen
van de paarden. Om zes uur is alles klaar en krijgen de paarden een seintje dat
ze zich in het tuig kunnen werpen. Tot het moment van vertrek oogt Ian erg
nerveus, kennelijk maakt hij zich zorgen. Is overal aan gedacht, klopt het
allemaal? Maar als de paarden beginnen te lopen, dan straalt hij! Dat is zijn
lust en zijn leven. Wij kijken hem peinzend na. Wat een taak heeft deze man
zichzelf opgelegd! We hebben zelf het rondje Australië vier jaar geleden
gereden met een kampeerauto. Wij deden er vijf maanden over, Ian denkt zeker
drie jaar nodig te hebben.
|
Eindelijk, onderweg! |
We verlaten
Fraser Station twee uur na Ian, zo rond 8:00 uur. Om 8:10 hebben we Ian
ingehaald! Tien minuten om een afstand af te leggen, waar paard en huifkar twee
uur over hebben gedaan. Een grote roadtrain van BP stopt bij de huifkar van
Ian. Bindi, de chauffeur van de tankwagen, komt wat brieven en een pakketje
afleveren. De truckers -zo blijkt- houden Ian een beetje in de gaten en verzorgen
post en voorraden voor hem. Bedankt, truckers! Good of you!
|
Trucker Bindi komt de post brengen. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten