Perth 01

Perth 01

Donderdag 24 tot zondag 27 oktober 2013.

Geslapen als een blok beton… We beginnen de dag met een wandeling naar het centrum van Perth. Blijkt een half uurtje lopen door Newcastle Street en James Street, het winkel en uitgaanscentrum van West Perth. Newcastle Street heeft een aantal backpackers hostels en halverwege de straat ligt de Travellers Autobarn, een verkoper en verhuurder van auto’s en campers, die zich vooral richt op buitenlanders. De Autobarn heeft een Toyota Landcruiser Prado (dat is de luxe versie van de Landcruiser) waar we wel belangstelling voor hebben. Bouwjaar 1997, 367.000 kilometer op de teller, prijs 10.500 dollar (grofweg 7.500 euro). Maar eerst naar de bank, om te zien of ons geld inderdaad is aangekomen op onze Australische rekening (zie Reisvoorbereiding). En ja, alles verloopt helemaal volgens plan! Een half uur later stappen we met twee Australische Master debit cards de deur uit. Kosten 6 dollar per maand, en alle geldhandelingen zijn verder gratis, pinnen uit de ATM, betalen in winkels, internetbankieren. En een spaarrekening is ook al voor ons geopend! 4,5 % rente de eerste drie maanden, daarna 2,5 %. Maar voorlopig zal er niet veel te sparen zijn, vrezen we…

Om het te vieren lunchen we in een aardige restaurantje naast de bank, tussen allemaal lunchend kantoorpersoneel. Een glaasje sap, een halve liter Stella, en elk een geroosterd geitenkaasje met een blaadje sla en daarop wat snippers ham en een dressing. Lekker is het zeker, en het is zeker ook te weinig voor een volwassen mens om het een ‘lunch’ te mogen noemen. Wel erg goed voor de lijn, zo’n muizenhapje. Het kost 50 dollar, waarvan 12 dollar alleen al voor de Stella. Dit is duidelijk iets, dat we niet te vaak gaan doen…  Iets minder bedeeld kantoorpersoneel zit op grote schaal een boterham te eten in een van de vele parkjes in de stad. Waarom is nu wel duidelijk. 

De volgende dag wandelen de backpackers hostels aan Newcastle street af en kijken daar op de prikborden. We vinden twee op het eerste oog bruikbare 4x4. Dan lopen we binnen bij de Travellers Autobarn. Ben, de shop manager,  trekt onze Toyota Prado uit het rek, een gezonde zes cylinder brom galmt ons tegemoet. We zijn snel verkocht. Het is precies wat we zoeken, dus waarom lang gedraald? Als goede Hollanders besteden we nog twee uur aan wat stevig onderhandelen. We krijgen de indruk, dat onze vrienden daar toch niet echt aan gewend zijn. In totaal praten we nog 800 dollar onze kant op. Het onderhandelen is wel heel moeizaam, omdat de shopmanager kennelijk geen enkele bevoegdheid heeft en elke vraag moet voorleggen aan het hoofdkantoor in Sydney. Maar uiteindelijk krijgen we voor het grootste deel onze zin. Onze eisen: We krijgen de auto voor de prijs van 10.500 dollar vrij op naam (het overschrijven van een kenteken –waarvoor je in Nederland 9,50 euro betaalt- kost in West Australië 2,75 procent van de aanschafwaarde plus een transfer fee, totaal voor deze auto ruim 300 dollar!) en we willen een buy back garantie van 50 procent. De buy back garantie houdt in, dat als we de auto in Brisbane af weten te leveren -en dus niet halverwege ergens in een ravijn achterlaten- de Travellers Autobarn de auto terugkoopt voor en overeengekomen percentage van de koopprijs. We sluiten uiteindelijk een compromis op 45 procent, ofwel iets meer dan 4500 dollar. Zo weten we wat onze maximale schade is, en dat is een van de grote voordelen van het kopen bij de Travellers Autobarn. Dit soort garanties krijg je bij een dealer of van een particulier niet. We zijn tevreden, nog geen 48 uur in Australië en de auto is al geregeld!

Omdat de auto nog door de West Australische APK moet, gaat het een paar dagen duren voordat we de auto geleverd krijgen. Daarom huren we voor de rest van de week een auto, we willen immers ook nog een campertrailer kopen, en daarvoor moet je kunnen rijden. De Travellers Autobarn wil ons graag een wat belegen 6 cylinder Peugeot stationcar verhuren voor 45 dollar per dag, maar met een eigen risico van 2.500 dollar bij schade. Je jullie lezen het goed, 2.500 dollar eigen risico bij schade, ongeacht de oorzaak van de schade. We hebben verhuurders gezien, die op 3.850 dollar eigen risico zitten! Daar piekeren we niet over! Zaterdagochtend wandelen we naar Baywater Car Rental. Die adverteren met een eigen risico van ‘maar’ 400 dollar. Ter plekke blijkt, dat we voor 6 dollar per dag het eigen risico verder kunnen verkleinen tot 50 dollar, en dat doen we. Een vrijwel nieuwe Toyota Corolla automaat, 43 dollar per dag, eigen risico 50 dollar, en alle niet eens zo erg kleine lettertjes passen op een kantje van een A4 en zijn niet bubbelzinnig of voor meerdere uitleg vatbaat. Daar hou ik van, van dat soort bedrijven! De Autobarn heeft 4 pagina’s 8 punts lettertjes nodig voor de verhuurvoorwaarden! Zelfs als jurist weet je dan niet meer wat je huurt.

De eerste linkse kilometers in onze huurauto vergen nogal wat van de zenuwen, we rijden heel geconcentreerd. Linksom om de rotonde, uit welke hoek komt het gevaar, welke baan moet ik op? We bereiken zonder brokken het Karinnyup Shopping Center, en daar pakken we eens stevig uit! Eerste kopen we een Telstra prepaid telefoonkaart. Vier jaar geleden hebben we gemerkt, dat je buiten de steden alleen maar met Telstra een verbinding kunt krijgen. Vodafone, Lebara en alle andere aanbieders zijn dood buiten de stad. Telstra is relatief duur, maar als het er op aankomt betaal ik veel liever een dollar per minuut om echt te kunnen bellen, dan 15 cent per minuut voor de mededeling ‘ no operator’. In de supermarkt laden we voor 170 dollar waren in. Dan door naar de slijter, waar we nog eens 100 dollar besteden. Nee, we zijn geen grote drinkers! 100 dollar ben je kwijt aan een fles Tullamore whiskey (47 dollar), een bak bier, 24 flesjes van 33 cl (32 dollar) en een pak Chardonay 3 liter voor 22 dollar. Ja, in dit blogje gaat het veel over geld, maar het is dan ook regelmatig schrikken hier. Australiërs moeten wel heel stevig verdienen, om dit vol te kunnen houden!

De zondag besteden we aan een tochtje naar het strand, helemaal zoals het hoort, en het schrijven van dit blogje natuurlijk. Vandaag trouwens geen cent uitgegeven! Ouderwets boterhammen mee en een fles water! De zon schijnt er niet minder om…

Meer foto's volgen, mijn internetverbinding is nog even van streek....

Onze Toyota Prado voor de komende zes maanden