vrijdag 25 oktober 2013

We have arrived..


22 en 23 oktober 2013.
Dinsdagochtend brengt mijn broer Lou ons naar het station, waar we op de stoptrein naar Sittard stappen. Daar stappen we over op de intercity naar Schiphol, is het plan… Station Bunde, Beek-Elsloo… en dat was het dan. De Sprinter komt niet meer van zijn plek, ondanks gevloek en geknetter van de machinist. Fijn, zo’n moderne computer gestuurde trein, denk je dan. ‘De aansluiting in Sittard gaat u zeker missen’  zegt de conducteur bemoedigend. Op mijn vraag ‘ hoe lang staan we hier nog?’ kan hij geen antwoord geven. Ik bel een taxi, en die is er binnen een paar minuten. Als we om 11:36 het perron in Sittard oprennen, staat daar nog de vertraagde intercity van 11:30 naar Schiphol! Die stond kennelijk op ons te wachten (denken we) en zet er nadat we zijn ingestapt meteen flink de sokken in. Om 13:42 zijn we op Schiphol. Het gaat allemaal toch nog goed komen…

Airbus A 380


Stefan en Irma en Louise en Femke en Marlies zwaaien ons uit, heel leuk. We vliegen met een Airbus 380 van Emirates naar Dubai. De veiligheidscontrole is chaotisch. Iedereen moet door een body scanner, en tot mijn verbijstering word ik daarna evengoed door een ambtenaar betast en afgeklopt. Ik weet het, ik ben een lekkere jongen, maar toch… Marianne’s handtas komt niet uit de scanner, tot onze grote schrik, en we slaan meteen groot alarm. Zonder handtas strandt de reis hier bij de security. De handtas wordt gevonden, op de grond naast de scanner… We vragen ons maar niet af, hoe die daar terecht gekomen kan zijn. De Airbus zit wat ruimer dan we gewend zijn, het verschil is een paar centimeter, maar toch is het een stuk prettiger. Iedereen heeft zijn eigen schermpje met honderden films en andere vertier, o.a een buitencamera, waarmee je vanaf de staart van het vliegtuig naar voren kunt kijken. Kun je vanuit je stoel zien, of de pilloot de landingsbaan gaat raken, of dat hij er net naast zit… 6,5 uur en een maaltijd en anderhalve film later zijn we in Dubai. Een giga marmeren shopping paleis, en al is het intussen ruim na middernacht, het stikt overal van de mensen. Waanzinnig interessant om hier een tijdje naar te kijken, alle nationaliteiten komen langs. Opmerkelijk veel mensen uit India, deels in traditionele kleding, fraai statige Arabieren in witte jurken die je met haviksogen aankijken. Een groep van wel 50 mannen en vrouwen uit Soedan (of die richting, ik vond het niet gepast om het te gaan vragen), allemaal in regionale klederdracht, af en toe een ouder Europees echtpaar met witte benen... Wie luxe wil shoppen adviseer ik Dubai als tussenstop! Op veel vliegvelden  is na 20:00 uur niets meer te beleven, maar hier gaat het dag en nacht door.

Twee mensen woelen wat vaag door onze handbagage bij wijze van security check. Alsof we onze pistolen altijd boven in de koffer leggen zodat ze gemakkelijk gevonden kunnen worden… De Boeing 777-300 oogt na de Airbus wat ouderwets met allemaal bruine tinten, en de zitruimte is echt een slagje minder. Maar het entertainment centrum is precies het zelfde, en ik kan dus rustig verder met mijn film. 10,5 uur, twee maaltijden en een aantal glaasjes sap verder zijn we precies op de afgesproken tijd op de luchthaven van Perth. Het is 17:30 lokale tijd en de zon schijnt. We worden door de douane uit de rij gepakt, omdat ik op het immigration kaartje heb aangekruist, dat ik medicijnen bij me heb. Een hond besnuffelt onze koffers, geen opgewonden geblaf, dus zijn we goedgekeurd. Moeten jullie niet even in de koffer kijken, probeert Marianne nog. Nee, geen sprake van.

Perth!!! Heerlijk warm, ondergaande zon, fraai Nederlands zomerweer. We nemen een taxi naar ons appartement. Onze Hongaarse chauffeur moppert onderweg uitgebreid op de Australische regering, het lijkt Holland wel! We worden verwacht bij ons appartement, dat is toch altijd weer een meevaller als je via internet hebt geboekt. Redelijk ruim, alle noodzakelijkheden er in, hier gaan we het wel een weekje uithouden. Maar nu eerst naar bed en een nachtje slapen! Welterusten!

Perth...

Glaasje Stella 12 dollar, geen land voor bierliefhebbers

1 opmerking:

  1. Wij vonden het ook heel leuk om jullie uit te zwaaien. We gaan jullie volgen door de bush.

    Irma en Stefan

    BeantwoordenVerwijderen